پاورپوینت آسفالت حفاظتی ریزدانه

آسفالت حفاظتی ریزدانه

رفتار یك روسازی به شرایط ساختاری و عملكردی آن بستگی دارد. عملكرد روسازی نیز به ظرفیت و قدرت تحمل بار روسازی و بستر راه وابسته است. شرایط عملكردی یك جاده شرایطی است كه بهره بردار، ضمن احساس راحتی و ایمنی از یك نقطه به نقطه دیگر مسیر با سرعت مناسب حركت كرده و هزینه‌ها نیز در حد قابل قبول باشد.
با انجام عملیات نگهداری پیشگیرانه و بكارگیری روش‌های ترمیم سطح روسازی ضمن حفظ شرایط عملكردی، كیفیت بهره برداری نیز بهبود یافته و با ارائه راه حل‌های كم هزینه، بهر‌ه‌وری روسازی افزایش می‌یابد. این روش‌ها باید توسط مدیران و مهندسین در زمان انتخاب استراتژی بهسازی مورد ملاحظه قرار گیرند. روسازی‌هایی كه وضعیت موجود آنها توان تحمل بار ترافیك طراحی شده را داشته ولی نیاز به اصلاح سطح رویه دارند، لازم است با آسفالت‌های حفاظتی مورد بهسازی قرار گیرند.
بعنوان یكی از روش‌های نوین مرمت (Microsurfacing)، مخلوط آسفالت حفاظتی ریزدانه رویه‌های آسفالتی از سال ۱۹۸۰ مورد استفاده قرار گرفته است. این آسفالت یك نوع رویه حفاظتی است كه از قیر امولسیونی پلیمری، مصالح سنگی صددرصد شكسته، فیلر معدنی، آب و سایر افزودنی‌های كنترل كننده تشكیل شده است. در صورتی كه این آسفالت به خوبی طراحی شده و با تجهیزات مناسب اجرا شود نتایج خوبی در اصلاح خصوصیات اصطكاكی سطح رویه خواهد داشت. همچنین قادر است اثرات شیارهای چرخ‌ها را اصلاح كرده و ناهمواری‌های سطحی را به حداقل رساند. در این تحقیق سعی شده‌ تا ضمن معرفی این نوع آسفالت حفاظتی، پارامترهای مؤثر بر روش طرح و اجرای آن بررسی شود.

خصوصیات و كاربرد

معمولاً از نوع ‌‌آسفالت حفاظتی ریز دانه یك مخلوط تركیبی از قیرامولسیونی پلیمری اصلاح شده مصالح سنگی صد در صد شكسته، فیلر معدنی، آب و افزودنی‌های مورد نیاز است. فیلر ، ‌كند شكن معدنی معمولاً سیمان و در جاهایی كه شرایط اجازه دهد (امكان تخصیص زمان گیرش طولانی میسر باشد) از آهك هیدراته استفاده می‌شود. افزودنی‌های كنترلی نیز بعضاً جهت تنظیم زمان شكستن قیر امولسیون مورد كاربرد قرار می‌گیرند.