پژوهشی با عنوان انسان در زندگی

مقدمه :

انسان در زندگی روزمره خود با استفاده از عقل سلیم و با اتكاء به تجارب خود همواره در حال ارزشیابی است و اصولاً هر نوع انتخابی ، مستلزم نوعی ارزشیابی² است ( بولا¹ ، 1992 ، ترجمه ابیلی ، 1375 ).

یكی از متداولترین حوزه های كاربرد ارزشیابی ، بكارگیری آن در فرایند آموزش می باشد. با این همه باید اذعان كرد كه تاكنون بهره ای كه از ارزشیابی در این زمینه گرفته شده است بسیار محدود بود. و روشهایی كه در آن بكار رفته است بسیار نارسا بوده است ، زیرا از این فن منحصراً برای انتخاب كسانی كه باید فرصت ارتقاء به كلاس بالاتر و ادامه تحصیل پیدا كنند استفاده شده است ( نظیمی 1355 )

با گسترش مباحث جدید در ارزشیابی این مسأله مورد توجه قرار گرفته است كه ارزشیابی نباید تنها به عنوان وسیله ای برای ارتقاء فراگیران استفاده شود. به عبارت دیگر ارزشیابی نباید تنها به نتایج آموزشی اكتفا كند، بلكه باید فرایندها ، راهبردها و اهداف را نیز در نظر بگیرد. ارزشیابی در مفهوم جدید خود به عنوان جزئی از فرایند تعلیم و تعلم و وسیله مناسبی برای اصلاح هدفها ، برنامه ها و شیوه های تدریس در جریان آموزش شناخته شده است. این نوع ارزشیابی ، ارزشیابی تكوینی در برخی موارد نیز ارزشیابی مستمر نامیده می شود نام دارد. ( استافل بیم ، 1971 4 ، به نقل از نوو ، 1995 5 ) با توجه به پیامدهای مهمی كه ارزشیابی مذكور در فرایند یادگیری و تدریس به همراه دارد، آموزش و پرورش ایران در سالهای اخیر به آن توجه خاصی نموده است.

----------------------------------------------------------

1-Bohra

2-Common Sense

3-euaruation

4-Formatiue euaruation

5-Stufflebeam

6-Neuo 

بنابراین مؤسساتی كه عهده دار تعلیم و تربیت معلمان هستند در صورت عدم بكارگیری اینگونه ارزشیابی از سوی آنان باید تلاش كنند تا با فراهم آوردن فرصتهای مناسب جهت آموزش آن زمینه را برای تحقق سریعتر و بهتر پیامدهای این نوع ارزشیابی فراهم سازند.